viernes, 17 de febrero de 2012

A PRAIA DOS AFOGADOS. Domingo Villar


Un home aparece morto na Praia de Panxón, todo parece un simple afogamento dun mariñeiro, despois un suicidio, pero hai varios sinais que din que non foi así, todo apunta a que foi un asasinato. A partires deste fieto comeza o relato dunha complicada investigación.
Esta obra de Domingo Villar non só nos fala desa investigación policial senón que tamén nos narra varias relacións e sucesos que nos poden ocorrer a nós mesmos hoxe en dia: o amor vese reflexado por exemplo na figura do protagonista( Leo Caldas) que segue namorado da súa exmoza; a relación entre país e fillos tamén está presente na obra pola pouca comunicación que ten Leo co seu pai, xa que a súa nai morreu. A vinganza é un tema tratado tamén neste libro coa morte de Rebeca Neira, que é vingada polo seu propio fillo Diego Neira.
Preséntase tamén o traballo do mar como moi perigoso e arriscado,así como a vida dos policías que,como neste caso, ademais de arriscada é difícil, pois a investigación do asasinato da moitas voltas e teñen que traballar moito para dar co asasino.
Leo Caldas, na miña opinión preséntase como un home traballador que pensa nos demais, un pouco triste ou afectado por todas as cousas que lle ocorren e tímido e desconfiado nalgúns casos, como no comportamento co seu pai, co cal parece non ter moita confianza , aínda que se ve que os dous se queren moito e desexan ter una boa relación. O protagonista tampouco fai por levarse moi ben co seu compañeiro de traballo(Rafa Estévez), que parece ser incompatible con el.
A historia contada é entretida se che gustan o libros de misterio xa que a investigación dá moitas voltas e ás veces non todo é o que parece.
Toda esta investigación mestúrase coa vida de moitas persoas como policías, veciños, familiares e outros personaxes que tamen teñen moita historia que contar.
O libro gustoume porque mantente expectante ata o final e é bastante entretido e fácil de ler.

Tamara Sabín

A POMBA E O DEGOLADO. Fina Casalderrey




A obra conta a historia dun neno adolescente chamado André, unha historia chea de drama e intriga.
No instituto, André sofre un forte acoso por parte de dous matóns, e por se fora pouco, logo están os problemas da casa: a súa nai non ten tempo para el, a súa irmá é unha “adolescente problemática”, o seu pai ten problemas de drogas…
Todo isto fai que André pase gran parte do tempo vivindo co seu avó, co que disfruta coidando os seus paxaros e chateando cunha amiga de Internet chamada “Pomba”.
Grazas a Pomba e á estancia na casa do seu avó, André vai madurando e aprendendo a facerlles fronte ós problemas familiares e ós matóns do instituto, á vez que vai coñecendo mellor á súa amiga cibernética.
Esta historia está contada desde o punto de vista de André, e iso fai que en moitos momentos poidamos poñernos a través do protagonista nas angustiosas situacións que el vive, o que na miña opinión converte este libro nunha interesantísima lectura ademais dunha gran reflexión persoal


Javier Arantón Martínez Nº 2 3ºA

INCREIBLE SONIDO DE TUBA. Frei Betto

El mundo, lleno de dolor e injusticia, muestra todo su esplendor en esta obra del autor Frei Betto, escritor brasileño que nos narra el relato de Nemo, un joven que vive malamente en una favela de Brasil. Su vida se derrumba en un suspiro al ver con sus propios ojos como las autoridades destruyen su casa, y con ella, el mundo que hasta entonces había conocido. Tras buscar a su padre, desaparecido tras la destrucción de la chavola , y haber estado injustamente en prisión, aprenderá a sobrevivir gracias a la ayuda de sus compañeros, descubrirá la verdad sobre el mundo que lo rodea y que durante tantos años había desconocido.Esta obra nos enseña que, con ayuda y un poco de esperanza, se puede seguir adelante.
En mi opinión, este relato nos ayuda a darnos cuenta de las verdaderas dificultades que pasa la gente en países poco desarroyados como Brasil, donde la diferencia entre ricos y pobres cada vez es mayor. Gracias Frei Betto, porque gracias a ti, al igual que Nemo, hemos descubierto la verdadera cara oculta de la realidad.

Carlos Ortiz Alves 3ºA

martes, 31 de enero de 2012

El diario de Miguel

El diario de Miguel es una novela tan breve como intensa y emotiva. En sus páginas se revive el proceso de conversión del niño pastor que fue Miguel Hernández al entrañable "poeta del pueblo" cuyos versos siguen hoy tan vivos como en el momento en que los escribió. El testimonio va desde el deseo apasionadamente expresado durante su infancia a sus padres y amigos en su pueblo natal, hasta la absoluta consagración en la Residencia de Estudiantes del talento que convirtió en versos bellos todo lo que sentía.
 Paralelamente a esta historia se mencionan anécdotas insólitas de otros personajes tan reales como Miguel, son los nuevos creadores artísticos de lo que se dio en llamar la Edad de Plata (hombres del 98 como A. Machado, del 14 como R. Gómez de la Serna o J. R. Jiménez o  del 27 como Lorca, Alberti, V. Aleixandre entre otros). Todos calaron profundamente en el ánimo del protagonista quien disfrutó y se enriqueció de su convivencia sintiéndose como uno más entre personalidades tan célebres.
Trágicamente la guerra civil truncó la trayectoria vital de estos intelectuales que se afanaron en la búsqueda del equilibrio entre lo español y lo universal actuando como núcleo de recepción de las vanguardias internacionales.

jueves, 26 de enero de 2012

La piel de la memoria


La Piel de la Memoria

La Piel de la Memoria” es una novela que nos introduce en la situación de unos niños africanos que son vendidos como esclavos para trabajar en una plantación de cacao a cambio de un sueldo que nunca reciben, y de cómo uno de ellos, Kalil Mtube, lucha por escapar y recobrar su libertad.
Pero tras burlar la seguridad de los campos donde lo tenían esclavizado, su situación se vuelve más desesperante, ya que en su intento de volver a Malí (su país de origen), es detenido por las autoridades por indocumentación y, posteriormente, capturado por unos bandidos.
Durante toda la obra se aprecia una gran determinación por parte de Kalil para conseguir su objetivo de volver a Malí, ya que éste no se detiene ante lo que parece imposible a pesar de las condiciones infrahumanas a las que está sometido y de su temprana edad. A su vez, con el paso de los días, Kalil irá madurando y experimentando nuevos sentimientos, tales como odio, rencor y miedo, pero también amor y alegría.
En mi opinión, es una lectura muy emotiva a la vez que interesante y, sobre todo, reflexiva, ya que al estar narrada desde el punto de vista de Kalil nos invita a vivir todas las situaciones por las que el protagonista pasa.

miércoles, 11 de enero de 2012

EL CAZADOR DE ESTRELLAS

El cazador de estrellas es una historia de superación. El joven Bachir consigue afrontar con esfuerzo y esperanza la recuperación de una enfermedad que lo tiene postrado en la cama varios meses. La actitud y las palabras del sabio Jamida le servirán de ejemplo para creer de nuevo en sí mismo y luchar contra el dolor que lo paraliza.
 Durante su convalecencia nos sumerge en la vida cotidiana de un campamento de refugiados saharauis. Es un relato para la reflexión: la pobreza de bienes materiales se sustituye allí por la riqueza emocional.  La importancia de la amistad aun con diferencia de edad, la prolongada reunión en familia al anochecer, el respeto a la sabiduría de los más viejos, la generosidad y  el deseo de compartir, son los valores impresos en esta historia que nos enriquece ayudándonos a comprender sentimientos e inquietudes de una cultura diferente a la nuestra.

martes, 20 de diciembre de 2011

Reseña de Los armarios negros
Ficha bibliográfica
Título: Los armarios negros
Autor: Joan Manuel Gisbert
Editorial: Alfaguara Año: 2011
El libro Los armarios negros es una obra narrativa de temática de misterio y terror. Nos cuenta una historia plagada de antiguos secretos, personajes misteriosos, orígenes ocultos... ambientada en un entorno tétrico y tenebroso, todo esto es signo de que es una gran novela de misterio.
Introduce en el presente de manera tan asombrosa rituales esotéricos, aunque más bien mentales, que de verdad parece posible llevar a la locura a una persona con el solo uso de unos armarios.
A mí personalmente me causó un desasosiego interno que no conseguí acallar hasta que no desvelé el esperado, aunque también predecible, final.
Como conclusión, confío en que todo aquel que llegue a leer esto, se interese por ese género tan increíble como lo es el de misterio, mostrado de manera tan impactante y en cierto modo verosímil en esta magnífica obra.