A historia comeza con moitos cabos soltos que o autor, pouco a pouco e con moito atino, vai unindo.
Penso que Domingo Villar logrou dar unha visión moi real do traballo policial e tamén da cidade de Vigo.
Gustoume moito o papel do protagonista, LeoCaldas, que se deixa guiar polo seu instinto aínda que ás veces non lle resulte acertado . Na miña opinión, o personaxe de Rafael Estévez é o máis divertido; ademais, creo que a súa visión dos galegos é bastante real , en especial cando comenta o costume que teñen de responder unha pregunta con outra . O que menos me gustou foi a maneira de morrer o saxofonista , pareceume moi cruel . Chamoume moito a atención que os capítulos non veñen numerados senón que comezan cunha entrada do diccionario da RAE dunha palabra mencionada nese capítulo .
Recomendo a todos a lectura do libro, pois é moi orixinal e divertida.
Miguel Pol Gómez
No hay comentarios:
Publicar un comentario